Ignace
Ignace Baert 15-10-1950
Ignace komt uit een muzikale Kortrijkse familie en zit al op zijn negende op een muziekschool in Kortrijk waar hij o.a. pianoles krijgt van François Glorieux; accordeonles krijgt hij privé in Heule van Hugo Hoste. Daarnaast doet hij de Humaniora; de combinatie wordt op zijn dertiende te zwaar en de muziek belandt op een (tijdelijk) zijspoor.
Vanaf 1967, Ignace is dan 16 jaar oud, speelt hij op het orgel en zingt bij het dansorkest "The Top Players" van zijn vader. In 1968 gaat Ignace doorstuderen aan het Koninklijk Conservatorium in Gent.
In 1968 komt zanger en journalist Erik Marijsse bij het orkest. Hij wordt er gastzanger. Ignace gaat intensief samenwerken met Marijsse, hetgeen resulteert in een samenwerking die eindigt in 1976 als Ignace zijn legerdienst gaat doen. Marijsse neemt "Liefde" (melodie door Ignace) op, dat de B-kant wordt van zijn eerste grote hit "Leven, leven, laten leven". De door Ignace geschreven opvolger "Kijk naar omhoog" wordt de B-kant van "Beter geven dan krijgen"; daarmee behaalt Erik zelfs het grootste succes uit zijn carrière en komt op nummer 1 van de Vlaamse hitparade.
Marijsse investeert een deel van zijn kapitaal in het orkest en Ignace verandert de naam in 1970 in Lilac Street Band; in eigen beheer wordt de single "Lilac" opgenomen. De opvolgende single "Annelise" (een cover van een Duitstalig nummer) wordt een hit in Vlaanderen.
Al in 1971, wanneer de single "Bestseller" scoort en Radio 2 Zomerhit wordt, valt de Lilac Street Band uiteen vanwege onterechte jaloersheid. Een groep van drie rondom Ignace gaat verder onder dezelfde naam terwijl Erik Marijsse manager wordt.
In 1972 verkiest hij op de solotoer te gaan, met nog steeds Erik Marijsse als manager. Daarnaast componeert hij in samenwerking met Erik Marijsse voor zichzelf en anderen. Hun eerste compositie voor anderen is "Baby baby" voor het duo Nicole & Hugo die er voor België mee naar het Eurovisiesongfestival trekken. Anderen voor wie zij liedteksten schrijven zijn onder andere Rita Deneve, Micha Marah, en Peter West.
Zijn eerste solohit in België scoort Ignace in 1973 met "More than sympathy", dat ook de Nederlandse hitparades bereikt. Het is een productie van Roland Kluger. Het jaar erop komt zijn album uit, "With more than sympathy". In samenwerking met Fransman Claude François maakt hij in 1974 onder de naam "Jérémy" de plaat "Michèle" (vertaling van "Jo-Ann", de single die volgde op "More than sympathy"). Het lied "A sad sad song" wordt in het Frans "Pauvre chanson d'amour", maar dit komt niet meer uit bij Claude François. De samenwerking wordt stopgezet doordat de deals tussen de twee platenmaatschappijen niet overeenstemmen.
In 1975 vormt hij een gelegenheidstrio met Micha Marah en Raymond van het Groenewoud dat op Yes-Festival in Oostende de tweede plaats behaalt. Het jaar daarna lijft het Belgisch leger hem in voor het vervullen van zijn dienstplicht. Vanwege zijn bekendheid in Vlaanderen wordt hij in Wallonië gelegerd.
Omdat het met zijn zang-, tekstschrijf- en componeercarière niet vlot besluit Ignace in 1977 muziekles te gaan geven aan diverse scholen rondom Roeselare en verlaat, tijdelijk blijkt later, de showbusiness; heden ten dage geeft hij nog steeds muziekles aan het VISO in Roeselare.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan en vanaf 1984 neemt Ignace de muzikale pen weerom in de hand om voor artiesten als Jimmy Frey ("Mon amour (Voor ons allebei)"), Niels William, Liliane Saint-Pierre, Marjolein en Gunther Levi[16] liederen in elkaar te sleutelen en hun platen te produceren. Het zet hem er vier jaar later toe aan weer op te gaan treden; hij gaat van start met een heropname van "More than sympathy".
Vanaf 2002 treedt hij op als pianist-zanger met Bart Kaëll en het kwartet van Claire Berthorelly; gaandeweg wordt hij meer en meer begeleider van hen. Zoon Yuri Baert is ook musicus, en ook bij hem neemt Ignace de rol van tekstschrijver en achtergrondzanger op zich.
In 2007 zou zijn cd "Divine piano", een geheel instrumentaal werk met eigengeschreven composities, verschijnen, maar de financiële middelen om er een werkelijke cd van te maken zijn tot nog toe nog altijd niet voorhanden. Voor 2010 is een verzamel-cd aangekondigd, althans dat hoopt hij, van alle werk van Ignace, solo en met de Lilac Street Band. Daarop zouden nog enkele nieuwe composities staan.
bron: Wikipedia
